Een baby wel of niet in slaap laten huilen?
De afgelopen decennia zijn er vele boeken geschreven met allerlei opinies, visies en inzichten over het op de juiste manier omgaan met een baby. Door de wirwar aan informatie zien ouders echter vaak door de bomen het bos niet meer. Het brengt verwarring, het maakt ouders onzeker en het maakt het voor ouders daarmee lastig om op hun intuïtie te durven vertrouwen. Aan het vertrouwen op je intuïtie hecht ik veel waarde. Welke handeling op welk moment het meest adequaat is, is namelijk niet eenduidig en is afhankelijk van verschillende (omgevings-)factoren. Ook speelt de leeftijd een rol en huilt de ene baby meer dan de andere.
In grote lijnen kunnen we onderscheid maken tussen twee typen overtuigingen, te weten:
Overtuiging: niet laten huilen
Een gezonde emotionele hechting tussen baby en ouder is essentieel voor een normale ontwikkeling van de baby. Een aantal factoren speelt hierbij een belangrijke rol. Zo is het maken van lichamelijk contact een eerste voorwaarde voor het creëren van een emotionele band. Ouders zullen steeds adequaat moeten reageren op de signalen van hun baby. Wanneer ouders het eerste levensjaar te weinig aandacht geven aan het huilen van hun baby, kan dat de hechting verstoren. De eerste maanden is een baby namelijk niet in staat zichzelf uit zijn of haar emotie te halen. Ouders zullen moeten ingrijpen om de baby hierin te ondersteunen.
Overtuiging: wel laten huilen
Aan de andere kant is het belangrijk dat een baby die al een aantal maanden oud is, leert op eigen kracht in slaap te vallen. De baby is inmiddels in staat om gevoelens steeds beter zelf te hanteren. Als ouder kun je het ondersteunen hierin geleidelijk aan loslaten.
Zo zal een kind dat steeds slapend in bed wordt gelegd het bed niet herkennen als veilige (slaap)plek, waardoor het kind niet leert uit zichzelf in bed in slaap te vallen. Als de baby het bed niet als veilige plek ervaart, wordt de slaaptijd korter en is de slaap onrustiger. De baby wordt bij het minste of geringste geluid of beweging wakker, en is erg gevoelig voor prikkels. Sommige baby’s hebben een inslaaphuiltje nodig, dat in tijd kan variëren van een paar minuten tot ongeveer twintig minuten. Als het ritueel van een inslaaphuiltje telkens wordt verstoord, kan het zo zijn dat de slaapproblemen alleen maar toenemen. Door slaapgebrek zal de baby onrustig worden en nog meer gaan huilen. Een vicieuze cirkel dus.

Mijn eerste kindje (2002) heb ik wel in slaap laten huilen en mijn tweede kindje (2006) niet. Dit had er niet mee te maken dat ik van overtuiging was veranderd, maar ik probeerde te doen wat voor elk kindje afzonderlijk het beste was.

 

Mocht blijken dat er een onderliggend probleem is, dan zou ik hulp gaan zoeken bij bijvoorbeeld een docent babymassage (als ik dit werk zelf niet deed) of bij één van mijn collega’s uit dit e-book. Er zou namelijk ook wat anders aan de hand kunnen zijn. Op dit moment in mijn leven past het heel erg om spiritueel advies in te winnen, maar 16 jaar geleden was dat wel anders. Het allerbelangrijkste blijft steeds: doe waar jij je zelf goed bij voelt en durf daarop te vertrouwen. Vraag advies daar waar jij een goed gevoel bij hebt en pas datgene toe wat goed voor jou en je kindje voelt.
Zou ook dat niet helpen, dan zou ik er toch weer voor kiezen om mijn kindje wat meer te laten huilen. Absoluut niet direct in de eerste maanden na de geboorte, de periode waarin de ontwikkeling van hechting nog erg belangrijk is. Wat later, vanaf een aantal maanden, kan dit echter wel. Vanaf hoeveel maanden hoor je ik je vragen? Het is moeilijk om daar een eenduidig antwoord op te geven.
Ik zou hierin heel erg naar mijn gevoel luisteren en op mijn intuïtie proberen na te gaan wanneer de fase van eerste hechting bij de baby over gaat in een fase van het meer zelfstandig kunnen hanteren van het gevoel.

 

 

 

 

 

 

Mijn zoon (mijn eerste kindje) sliep een hele tijd erg slecht, en deed vooral hazenslaapjes. Daardoor was hij veel wakker, en in de tijd dat hij wakker was kreeg hij ook veel prikkels, waardoor hij verder vermoeid raakte. Doordat hij slecht sliep, was ik veel bezig met het ‘vermaken’ en sussen van mijn baby, zodat hij afleiding had, en niet zou jammeren of huilen. Maar hierdoor onderbrak ik ook het proces van het in slaap vallen, waardoor hij nog verder (over)vermoeid raakte. Het (goed bedoelde) vermaken van mijn kind leidde alleen maar tot meer prikkels en daarmee tot een overprikkeld en oververmoeid kind.
Op een gegeven moment voelde het goed om hem toch te laten huilen in zijn bedje. Ik ben toen een slaapschema bij gaan houden. Daardoor kreeg ik inzicht in hoe lang en hoe vaak hij huilde. Dat was aanzienlijk minder dan ik dacht: het leek vaak erg lang te zijn, maar in werkelijkheid ging het slechts om enkele minuten en soms zelfs nog korter. Voor hem werkte het dus zo, dat het even laten huilen leidde tot beter slapen en tot een vrolijke baby die niet meer overprikkeld was.
Nu ben ik inmiddels 15 jaar verder en heb ik veel meer kennis. Zou ik het weer exact op dezelfde manier doen? Ja en nee.
Ik heb een slaaplekker massage ontwikkeld waar ouders en professionals enorm enthousiast over zijn. De slaaplekker massage zou ik uiteraard eerst toepassen.
Deze massage zorgt ervoor dat de baby sneller in slaap valt en langer en dieper zal slapen.
Het is mijn missie om de slaaplekker massage bekendheid te geven aan alle ouders en aan alle professionals die met baby’s werken!!!

Heel belangrijk!

Laat een baby nooit even huilen als je er niet achter staat, dan heeft het geen zin. Als de ouder de baby in bed legt met gevoelens zoals: ‘wat zielig’, ‘kan ik dit wel doen’, dan zal de baby dat aanvoelen en angstig worden. De baby voelt dat zijn ouder iets doet waar ze eigenlijk niet helemaal achter staat. Dit kan de baby een onveilig gevoel geven, wat de onrust verder zal doen toenemen.

Als je de baby niet alleen wilt laten als hij huilt, maar hij moet wel gaan slapen, dan is het goed om hem in zijn bedje te troosten. De ‘slaap lekker massage’ kan absoluut uitkomst bieden. Het is daarbij belangrijk dat de ouder niet met de baby praat en geen oogcontact maakt. Dat zijn allemaal prikkels. Na een tijdje vallen de ogen van de baby vanzelf dicht.
Mijn conclusie is dus dat het van geval tot geval verschilt, maar ik ben wel een groot voorstander om een baby niet te laten huilen. Sluit wel eerst medische redenen uit, masseer je kindje veelvuldig, ga aan de slag met de slaaplekker massage. Ga indien nodig hulp zoeken om erachter te komen wat een mogelijke oorzaak kan zijn van het huilen. Helpt dit allemaal niet dan kan het in sommige gevallen beter zijn je baby huilend in slaap te laten vallen.

Belangrijk!

Belangrijk is dan dat je je baby vertelt dat hij moet gaan slapen, dat het oké is als hij even huilt, dat je niet echt weg bent en dat je er altijd voor hem zal zijn. Stel hem gerust. Baby’s begrijpen echt veel meer dan wij denken! Met baby’s kun je ook zonder woorden communiceren, op energetisch niveau. Blijf gevoelsmatig dus echt in verbinding met je kindje, zelfs als je weer beneden bent.

Ik geloof niet in één aanpak die in alle gevallen werkt, omdat wij immers allemaal anders en uniek zijn. Daarom heb ik deze vraag aan zes collega’s gesteld. Collega’s met allemaal verschillende achtergronden, die allemaal op hun eigen mooie en unieke manier werken.